Terwijl ik door de vragen op de verschillende Facebook groepen scroll valt mij één ding heel erg op. Hoe erg wij moeders over onze grenzen heen laten gaan. Door familie, vreemden en zelfs onze kinderen. En zeker naar onze kinderen toe word er gedaan alsof grenzen aangeven iets heel verkeerds is. Hier wil ik toch even iets over zeggen, in dit artikel over grenzen aangeven naar andere mensen.
Adviezen
Zodra je zwanger bent vliegen de adviezen om je oren. Je moet dit, je moet zo.. Iedereen bedoelt het goed en wil graag helpen. Maar als jij je niet goed voelt bij een advies, of als je niet weet hoe je iets gaat aanpakken dan kan dit erg verwarrend en vervelend zijn. Zoveel mensen zoveel meningen en iedereen doet wij zij geloven het beste is. Logisch. Maar wat het beste is voor de een is niet perse het beste voor de ander.
Dus wat doe je nu als je advies na advies krijgt van andere waar je eigenlijk niet zo veel voor voelt. Of als het juist tegen jouw gevoel ingaat. En van vreemden is het makkelijker naast je neerleggen dan als je ouders het advies geven.
Goed bedoeld
Aller eerst is het belangrijk dat je begrijpt dat deze adviezen niet gegeven worden omdat mensen denken dat jij het fout doet. Ja natuurlijk kan het zijn dat ze het niet met jou eens zijn, en dat mag. Maar iedereen geef een advies om te helpen. Zeker als zij denken dat er een probleem is dan willen ze graag hun wijsheid delen om je te helpen het probleem op te lossen. Heel lief dus.
De vorige generatie ouders heeft hele andere adviezen gekregen dan die daarvoor en die van nu. Dus logisch dat zij ook andere adviezen zullen geven dan jij misschien wilt. Ze weten immers niet beter. Zij hebben hun kinderen (jou bijvoorbeeld) ook zo opgevoed. In hun ogen is het dus een goed advies.
Gekwetst en beoordeeld.
Zodra wij een advies krijgen voelen wij ons beoordeeld. We denken dat andere vinden dat wij het niet goed doen. Dit kan ons kwetsen. We gaan over op verdediging en dit kan leiden tot strijd.
Want die andere persoon kan precies hetzelfde denken als jij hun advies niet goed vind. Ze voelen zich gekwetst omdat zij zich veroordeeld voelen.
En zo hebben we ruzie omdat we beide onszelf gaan verdedigen.
Zodra iemand een andere mening heeft dan ons voelen we ons beoordeeld. Als moeder zijnde twijfel je vaak en veel over je opvoeding en dit is heel normaal. Een andere mening of advies van andere kan die twijfel versterken en ervoor zorgen dat wij onszelf geen goede moeder vinden. Dit is natuurlijk onzin maar het gevoel blijft.
Compassie en grenzen
Hoe lossen we dit nu op. Om te beginnen moeten we gaan realiseren dat iedereen zijn best doet. Iedereen. Iedereen doet wat zij het beste vinden of wat zij kunnen op dat moment.
En dat is niet altijd hetzelfde als wat jij zou doen.
Zodra we dit gaan inzien krijgen we compassie voor de ander. En compassie bestaat niet zonder grenzen.
Die grenzen aangeven doen we vaak pas te laat en zonder consequenties. We zijn bang dat mensen ons niet meer aardig vinden als we op onze strepen gaan staan. We zijn bang relaties te beschadigen of zelfs kapot te maken.
Zodra je grenzen op de juiste manier gaat aangeven en bewaken dan kunnen de juiste relaties juist groeien en komt er harmonie.
De juiste grens
Wat heel belangrijk is dat je van te voren bedenkt wat je nu eigenlijk dwars zit en welke grens je wilt creëren. Meningen mogen er zijn en dit hoef je niet te beperken. Als jouw moeder vind dat kinderen zelf moeten leren in slaapt te vallen en daarbij huilend in bed moeten blijven dan mag die mening er zijn. Je hoeft het er niet mee eens te zijn en zij hoeft haar mening niet te veranderen.
Zodra jouw moeder dit wilt uitvoeren bij jouw kind word het een ander verhaal. Ook hoeft ze het advies niet constant te geven.
De juiste formulering van een grens is heel belangrijk. Je wilt namelijk niet de ander beoordelen waardoor er weer strijd ontstaat. Haal het oordeel uit je bewoording en spreek alleen uit wat wel en niet oké is.
‘Mam, ik hou van jou en wil graag vaak langskomen zodat jij een band kunt opbouwen met (naam kind). Maar ik wil wel graag dat de discussie over onze opvoeding stopt. Jij hebt je kinderen opgevoed zoals jij dat goed vond. En wij doen het graag op onze eigen manier.’
Consequenties
Het belangrijkste van een grens is het bewaken van die grens. En dat er dus een duidelijke consequentie aan het overschrijden van die grens is. In het geval van het voorbeeld hierboven is dat je niet meer langs komt. Zonder consequenties betekend een grens niets. En mensen die van je houden en jou respecteren zullen ook niet over die grens heen gaan.
Als iemand zich heel erg verzet tegen jouw grens dan is dat, hard gezegd, niet jouw probleem. Dat is een issue voor hun en niet voor jou.
Op zaterdag 16 november 2019 staan wij op de Ouders Natuurlijk Beurs en geven wij een lezing met dit onderwerp. Dan kun je eventuele vragen stellen hierover. En in Januari komt er een live workshop waarin we nog meer gaan verdiepen.
We zien je graag dan!
[…] waar iedereen aan kan bijdragen. Wil je familie of vrienden dit niet, geef dan in ieder geval een liefdevolle grens aan. Maak duidelijk dat dit erg belangrijk voor je is en dat cadeaus die je niet geschikt vind voor […]