Als je doet wat je gezegd wordt te moeten doen en er gebeurt iets ergs, is het niet jouw schuld.
Als je niet doet wat je gezegd wordt te moeten doen of zelfs een alternatieve keuze maakt en er gebeurt iets ergs, is het je eigen schuld.

Dat is de boodschap.

Zolang je doet wat je wordt opgedragen zal niemand je de schuld geven, en als je dat niet doet, zal iedereen je de schuld geven.

Dat is het offer, de prijs die je moet betalen.

Ze kunnen niet beloven dat er niks ergs zal gebeuren wanneer je de regels volgt.

De belofte is dat je de schuld niet krijgt.

Je zult hun haat niet over je heen krijgen.

Er wordt gedaan alsof de prijs die je moet betalen bij een mainstream keuze gezondheid, rijkdom, veiligheid, bescherming en hooguit wat ongemak is maar dat is het niet.

De prijs en belofte is dat je de schuld niet krijgt. Het is jouw fout niet, niemand kan jou de schuld geven. Je hebt alleen maar gedaan wat ze zeiden dat je moest doen.

Blijkbaar is dat een ruil die veel mensen maar al te graag maken. Het is dan ook wat we onze kinderen al van jongs af aan leren. Doe wat gezegd wordt dat je moet doen.

Je bent niet vrij, maar het is tenminste niet jouw schuld.

De prijs voor het maken van een alternatieve keuze is dus automatisch dat je wel de schuld krijgt.

Met daarbij de verwachting van anderen dat je een fout hebt gemaakt.

Of het nu gaat om thuis bevallen, prikjes, thuisonderwijs of echt gezond eten.

Sommige mensen lijken er op te wachten tot je faalt of dood gaat aan je wanordelijke idee. Als het tegenzit is dat automatisch bewijs van een slechte alternatieve keuze.

Het is dus moeilijk om een alternatieve keuze te maken. Maar het is tenminste je eigen keuze.

Het is je eigen schuld, maar je bent in ieder geval vrij.