De gevreesde peuterpuberteit, ook wel ‘ik ben twee en ik zeg nee’ fase genoemd. Alle kinderen komen hier in meer of mindere mate in terecht. Rond de twee jaar gaan ze opeens zich verzetten tegen, nou eigenlijk tegen alles. Nee word hun meest gebruikte woord en driftbuien vliegen om je oren. Maar waarom gaat je peuter overal tegen in en wat kun je er aan doen?

Ontwikkeling in het brein

Tussen hun eerste en twee jaar gaat het brein door een ontwikkelingsfase. Ze leren hun zelfbewustzijn. Het ‘ik’ zijn. Ze gaan door krijgen dat ze invloed hebben op hun omgeving en dat ze ook zelf dingen kunnen en willen beslissen. Onafhankelijkheid en zelfstandigheid zijn kernwoorden. Echter heeft dit allemaal ook een keerzijde, want ze willen eigenlijk helemaal nog niet alles zelf doen en zich afzetten tegen mama en papa. Echter zorgt deze ontwikkeling voor een soort dwang of drang om dit toch te doen. Dit zorgt voor interne strijd en deze komt ook geregeld naar buiten.

Grenzen

De enige manier om grenzen te ontdekken is om ze op te zoeken. En om te ontdekken waarom er grenzen zijn is om ze te overtreden. Dit zal je peuter dan ook gaan doen in deze periode.
Een goede manier om je kind het belang van grenzen te leren is om hem soms gewoon te laten gaan en uit te vinden waarom die grens er is. Natuurlijk doe je dit niet bij gevaarlijke situaties. Bij de stoeprand wachten blijft een harde grens die niet gebroken mag worden. Maar andere grenzen die niet gevaarlijk zijn worden hier onder toeziend oog verbroken zodat hij leert waarom die grens er is. Een voorbeeld daarvan is niet op de bank staan. Bij ons mogen de kinderen niet op de bank staan. Als ze vallen dan vallen ze hard. Deze regel is door beide kinderen geregeld overtreden tot ze echt een keer vielen en ze leerden waarom wij zeiden dat het niet mocht. Ja dit doet pijn maar doordat ze dit nu op de harde manier hebben geleerd weten ze wel dat wij niet zeggen dat iets niet mag om hun te pesten maar omdat het echt gevaarlijk kan zijn. Daarom blijven ze van onze houtkachel af als wij zeggen dat het heet is. Ze geloven ons meteen en blijven er af.

Zelfstandigheid

Hier thuis zitten wij midden in de peuterpuberteit met onze zoon. De ene dag is erger dan de andere maar nee is toch wel het woord van de dag (maand, jaar :P). Hij wil ook alles zelf doen en zal bij elke opdracht die hij krijgt er tegen in gaan. Dit kan uiterst frustrerend zijn maar voor je uit je slof schiet is het belangrijk om te realiseren dat dit een doel heeft. Immers willen wij uiteindelijk ook dat hij zelf dingen gaat doen en steeds meer verantwoordelijkheid kan dragen. Hier leg je de basis. Er zijn vele dingen die hij graag zelf wil doen en dat mag dan ook. Zoals zijn brood smeren, jas aantrekken, zijn neus snuiten. En hij helpt met vele klusjes in huis zoals de vaatwasser leegruimen, de boodschappen opruimen, was in de wasmand doen en dergelijke. Zo hebben ze controle en zelfstandigheid en word de natuurlijke drang bevredigd. Dit voorkomt een hoop driftbuien.

Driftbuien

Bij deze fase horen driftbuien. Driftbuien komen voort uit die innerlijke strijd en hebben meestal weinig te maken met ons, al kan een grens van ons deze wel triggeren. Een driftbui is eigenlijk niets anders dan een uiting van frustratie. Er zijn een hoop emoties die vrijkomen waar ze nog niet goed mee weten om te gaan en dat kan zeer overweldigend zijn. Ze hebben dan nog maar een optie en dat is huilen, krijsen en boos worden. Niets is goed en het bekende beeld dat het kind op de grond ligt te huilen is ook hier niet onbekend.

Tips

• Het moment dat je je realiseert dat je kind je niet pest of manipuleert maar het eigenlijk gewoon heel zwaar heeft zorgt er voor dat je niet meer boos word. Ja boos worden zit er snel is als je kind voor de zoveelste keer tegen je in gaat maar het werkt averechts en kan juist een driftbui triggeren.
• Kijk allereerst eens of het echt via jouw manier moet, of dat je ook eens met je peuter mee kan in wat hij wil. Door hem wat vrijheid te geven zal hij voortaan minder snel tegen jou in gaan.
• Geeft je kind opties. Ook hierdoor geef je je peuter meer ruimte en de keuze om na te denken over wat nu echt de beste optie is in dat geval. Bijvoorbeeld als mijn peuter met zijn blokken speelt en hij deze steeds van tafel gooit dan geef ik hem een keuze. Of hij stopt er mee en speelt lekker verder of ik ruim het spel op en hij moet wat anders gaan doen. Aan hem dan de keuze wat hij wil doen. Gaat hij door dan is het spel klaar, stopt hij dan mag hij lekker verder spelen. Door nu al te leren dat daden consequenties hebben zal hem dat later veel voordelen geven.
• Blijf zelf altijd rustig. Ook bij een driftbui, straf je kind niet en negeer hem ook niet. Blijf er gewoon bij en wees verder stil. Al snel zal je zien dat je kind stopt en wil knuffelen. Dan knuffel je even met je kind en ga je weer door. Als de driftbui kwam door een discussie(ik wil snoep kopen!) kun je eventueel je kind voor een keuze stellen (je mag geen snoep maar welke groente wil je kopen?)
• Wees consequent, wat vandaag niet mag, mag morgen ook niet. Als jouw grenzen duidelijk zijn dan zal je kind zich ook veiliger voelen. Uiteindelijk hebben alle kinderen baad bij grenzen.
• Geef je kind taakjes, maar geef hem ook voldoende ruimte om fouten te maken en hiervan te leren. Een mooi voorbeeld is sensory play. Hier is een bak met mais en rijst favoriet. Door ze trechters en lepels te geven leren ze wat er gebeurd als je schept en het door een trechter giet. Maar ook wat er gebeurd als je mis giet en hoe je dit kunt oplossen. En zo zijn er duizenden ideeën voor sensory play. Hier zullen wij ook een artikel aan wijden.

Hopelijk helpen deze tips en blijven de driftbuien net als hier tot een minimum.

Heb jij nog de perfecte tip of ben jij super blij met deze? Laat het weten in de reacties hieronder!

Vergeet ons niet te volgen op Facebook of Pinterest!